Ο Χριστός είναι το παν

Ο γέροντας Πορφύριος είπε:

http://www.pemptousia.gr/2015/06/o-christos-ine-to-pan/

Όλοι οι Άγιοι είναι παντού, τώρα αυτό εξηγήστε το κι εσείς εγώ δε μπορώ να το εξηγήσω μόνο σας λέω όπου σκέφτεστε τον Άγιο Αντώνη και τώρα που είμαστε εμείς εδώ άλλοι μπορεί να τον σκέφτονται στα Ιεροσόλυμα αυτή την ώρα είναι κι εκεί κι εκεί κι εκεί. Και ενώ είμαστε χριστιανοί τίποτα δε ξέρουμε από Χριστό, και ζούμε οι καημένοι και διαβάζουμε και κάνα λόγο –ωραίος είναι, ωραία τα πε- κι όμως μένουμε πιστοί εις την απερισκεψία μας και ζούμε χωρίς Χριστό.

Ο Χριστός είναι άλλο πράγμα όταν έρθει ο Χριστός στον άνθρωπο μένει στη ψυχή μας, όταν μπει ο Χριστός στη ψυχή, η ψυχή γίνεται αλλιώς, ζει παντού ζει στα άστρα ζει στον κόσμο το πνευματικό ζει στο χάος ζει στο σύμπαν ζει στη νότιο Αφρική, στον ινδικό ωκεανό και μιλάει με αυτούς και τους λέει για το σπίτι τους για τα κορίτσια τους για την οικογένειά τους και ο άνθρωπος είναι εδώ. Καταλάβατε; Εσείς τώρα θα νομίζετε έτσι σας τα λέω ότι τέλος πάντων εγώ είμαι κάτι, δεν είμαι τίποτα, όμως και από αυτά που λέω λίγο σα να τα γεύομαι, πολύ λίγο. Και προσπαθώ και θέλω και αγαπώ αλλά πολλές φορές τα ζω με τη χάρη του Θεού χωρίς να μιλάω, δε μου επιτρέπεται, ότι μου επιτρέπεται το λέω αλλά δε μπορώ να πω πάντοτε.

«Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε.

Αν δε βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό.

Πώς το κατάλαβες; Θυμάμαι κι ένα τραγούδι. «Σύν Χριστώ πανταχού, φόβος ουδαμού».

Το ’χετε ακούσει; Έ; Το λένε τα παιδιά, δε το θυμάμαι.

Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπομε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο.

Είναι το Παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρέ, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι... δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεσθε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;

Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διάφορους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.

Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πώς το λέω; Ο Χριστός είναι το Παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινόν, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.

Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιον θησαυρό ή ό,τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά.

Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει τον Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός.

Αγαπήσατε το Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού.

Ο Χριστός είναι το πάν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το Πάν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία. Και μακράν του Χριστού η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στεναχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας.

Και πάμε εδώ και πάμε εκεί, και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε. Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε το Χριστό. Διαβάστε να ιδείτε. Ασκηταί, που εγνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε βγαίναν έξω να κάνουνε πιο πέρα θέλαν να είναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους. Ο Χριστός είναι το Πάν. Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το Πάν.

Ε ναι, αλλά έτσι καλούμαστε να ζήσουμε όταν λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, όταν λέμε ότι είμαστε του Χριστού. Και στις ώρες αδυναμίας μας μόλις δούμε το Χριστό αμέσως αλλάζουμε γνώμη και θέλουμε να είμαστε με το Χριστό. Αλλά ο Χριστός είναι ο φίλος μας, είναι ο αδερφός μας, το φωνάζει: εμείς φίλοι είμαστε δε θέλω να με βλέπεται διαφορετικά δε θέλω να με βλέπεται έτσι ότι εγώ είμαι ο Θεός, ότι είμαι ο Λόγος του Θεού ότι είμαι μία υπόσταση της Αγίας Τριάδος. Θέλω να  με βλέπεται δικό σας, φίλο σας, θα με αγκαλιάζεται και να αισθάνεστε στη ψυχή σας το φίλο σας, εμένα, που είμαι η πηγή της ζωής όπως είμαι η αλήθεια.

Και όμως αυτά είναι, αυτή είναι η αλήθεια, τώρα είπαμε υπάρχει ο σατανάς; Υπάρχει η κόλαση; Υπάρχει ο θάνατος; Όλα αυτά υπάρχουν όντως υπάρχουν. Είναι το άλλο μέρος, το κακό, είναι το σκοτάδι, είναι όλα του σκοταδιού. Ο άνθρωπος του Χριστού πρέπει να αγαπήσει το Χριστό και όταν αγαπήσει το Χριστό απαλλάσσεται από το διάβολο, από την κόλαση και από το θάνατο.

Θα μου πεις εσύ έφτασες να είσαι έτσι; Δεν έχω φτάσει, αυτό ζητάω αυτό θέλω και στη σιωπή μου και παντού προσπαθώ να ζήσω σε αυτά. Δεν τα ζω. Όμως προσπαθώ. Δηλαδή πώς να σου πω, δεν έχω πάει σε ένα μέρος, εκεί πήγα μια φορά το είδα, τώρα δεν είμαι εκεί αλλά το θυμάμαι το λαχταράω το θέλω. Να τώρα αυτή τη στιγμή, αύριο μεθαύριο κάθε στιγμή μου έρχεται και το θέλω, θέλω να πάω εκεί, το ζητάω δεν είμαι όμως εκεί. Δε μπορώ να σας τα εξηγήσω αυτά, τα καταλαβαίνετε; Ναι αλλά ζω μέσα σε αυτή τη προσπάθεια, πέστε με κουτό πέστε ότι "αυτά δε τα λένε γέροντα, όποιος προσπαθεί δε μιλάει, αλλά επικαλείται τη Θεία Χάρη να τον βοηθήσει", ε ναι αλλά άμα τρελαίνεται κανείς μιλάει, υπάρχει και τρέλα.