῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος τοῦ Σβὶρ γεννήθηκε τὴν 15η ᾿Ιουνίου τοῦ ἔτους 1448, ἑορτὴ τοῦ ῾Αγίου Προφήτου ᾿Αμώς, τοῦ ὁποίου ἔλαβε καὶ τὸ ὄνομα στὸ ἅγιον Βάπτισμα.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος ἀπετέλεσε ἕναν φάρο τοῦ Μοναχισμοῦ στὰ ἀπρόσιτα δάση τοῦ Ρωσικοῦ Βορρᾶ, ζῶν στὴν κατὰ κόσμον ἀφάνεια, σὲ μία διαφορετική, ὄντως πνευματική, ἱστορικὴ διάστασι, ἀξιώθηκε δὲ ἐκπληκτικῶν δωρεῶν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος.
Οἱ γονεῖς του Στέφανος καὶ Βάσσα ἦσαν πτωχοὶ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ Μαντέρα, πλησίον τῆς λίμνης Λάντογκα, στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ ᾿Ογιάτα, ἑνὸς παραποτάμου τοῦ ποταμοῦ Σβίρ. ᾿Απέκτησαν υἱοὺς καὶ θυγατέρας, οἱ ὁποῖοι ἐνηλικιώθησαν καὶ ζοῦσαν πλέον μακρυὰ ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους.
῾Ο Στέφανος καὶ ἡ Βάσσα ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀποκτήσουν ἀκόμη ἕναν υἱό. Προσηύχοντο θερμῶς καὶ ἄκουσαν μία φωνὴ ἄνωθεν: «Χαῖρε, ζεῦγος, διότι θὰ γεννήσετε υἱόν, εἰς τοῦ ὁποίου τὴν γέννησιν ὁ Θεὸς θὰ δώση παράκλησιν εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν Του».
῾Ο ᾿Αμώς, ὁ υἱὸς αὐτὸς τῆς ἐπαγγελίας, μεγάλωνε ὡς ἕνα ἐξαιρετικὸ παιδί. ῏Ηταν πάντοτε ὑπάκουος καὶ εὐγενικός, ἀπέφευγε παιγνίδια, ἀστεῖα καὶ ἄσχημες συζητήσεις, φοροῦσε πτωχικὰ ροῦχα καὶ τόσο ἀδυνάτιζε ἀπὸ τὴν νηστεία, ὥστε προξενοῦσε τὴν ἀνησυχία τῆς μητέρας του...
...Εγνώριζε ὅτι οἱ γονεῖς του εἶχαν προγραμματίσει νὰ τὸν νυμφεύσουν, καὶ ἔτσι ἔφυγε κρυφὰ γιὰ τὸ Βαλαὰμ σὲ ἡλικία δεκαεννέα ἐτῶν, ἀφοῦ πῆρε τὴν εὐχή τους γιὰ νὰ μεταβῆ δῆθεν σὲ ἕνα κοντινὸ χωριό.
῞Οταν πέρασε τὸν ποταμὸ Σβίρ, στὶς ὄχθες τῆς λίμνης Ροσίνσκ, ἄκουσε μία μυστηριώδη φωνή, ἡ ὁποία τοῦ εἶπε ὅτι θὰ κτίση ἕνα Μοναστήρι ἀργότερα στὸ μέρος αὐτὸ καὶ ἕνα μεγάλο φῶς τὸν ἐκάλυψε...
Κατόπιν, ἕνας ῎Αγγελος τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν μορφὴ ταξιδιώτου, τοῦ ἐνεφανίσθη καὶ τοῦ ἔδειξε τὸν δρόμο γιὰ τὸ νησί, ὅπου εὑρίσκετο ἡ Μονὴ τοῦ Βαλαάμ.
῾Ο ᾿Αμὼς ἔζησε στὴν Μονὴ γιὰ ἑπτὰ χρόνια ὡς δόκιμος, διάγων μία αὐστηρὴ ζωή. Τὶς ἡμέρες ἐργαζόταν μὲ ὑπακοὴ καὶ τὶς νύκτες ἀγρυπνοῦσε καὶ προσηύχετο. Μερικὲς φορές, προσηύχετο στὸ δάσος μὲ ἀκάλυπτο στῆθος, καλυπτόμενος ἀπὸ κουνούπια καὶ σκνῖπες, ὥς τὸ πρωϊνὸ κελάϊδισμα τῶν πουλιῶν...
῾Ο ᾿Αμὼς ἐκάρη Μοναχὸς τὸ 1474, σὲ ἡλικία 26 ἐτῶν καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα ᾿Αλέξανδρος.
Μετὰ ἀρκετὰ ἔτη ἀπὸ τὴν φυγή του ἐκ τοῦ κόσμου, οἱ γονεῖς του ἔμαθαν τελικὰ ἀπὸ Καρελιανοὺς ἐπισκέπτας τοῦ χωριοῦ τους, ποῦ εὑρίσκετο ὁ υἱός τους.
᾿Ακολουθοῦντες τὸ παράδειγμά του, ἐκάρησαν καὶ αὐτοὶ Μοναχοὶ μὲ τὰ ὀνόματα Σέργιος καὶ Βαρβάρα.
Από τα 19 του χρόνια, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1448 στα μέρη του Νοβγκορόντ της Ρωσίας, μόνασε στη Μονή Βαλαάμ και μάλιστα οδήγησε στο μοναχισμό και τους δύο γονείς του...
...Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Τη σάρκα του όχι μόνο δεν την έκανε είδωλο του εγώ του, όχι μόνο δεν την παραχάιδεψε, όχι μόνο δεν την άφησε να αποθρασυνθεί, αλλά σχεδόν την κατήργησε. Της είπε ένα μεγάλο όχι και δεν της επέτρεψε ούτε στιγμή να κατακτήσει έδαφος και υπεροχή κατά του πνεύματος.
Κάποτε, εὑρισκόμενος ὁ ῞Αγιος σὲ κατάστασι προσευχῆς, ἄκουσε μία θεία φωνή, ἡ ὁποία τοῦ εἶπε: «᾿Αλέξανδρε, ἀναχώρησε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε στὸ μέρος ποὺ σοῦ ὑποδείχθηκε πρίν, στὸ ὁποῖο μπορεῖς νὰ σωθῆς»... ῞Ενα μεγάλο φῶς τοῦ ὑποδείκνυε τὸ μέρος νοτιοανατολικά, στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Σβίρ.
Δέκα ολόκληρα χρόνια τα πέρασε σιωπηλός και με ελάχιστη τροφή σ’ ένα νησάκι. Και άλλα επτά, στις όχθες μιας λίμνης τρώγοντας μόνο χόρτα και έχοντας να αντιμετωπίσει τις σωματικές ασθένειες και το ανυπόφορο κρύο.
Τι είχε κατορθώσει; Να επιβληθεί στον εαυτό του πνευματικά. Πέτυχε την αυτοκυριαρχία του και δάμασε τις αισθήσεις του. Με πράξεις αυταπάρνησης απαλλάχτηκε από τα ανθρώπινα ηθικά κακά. Εκδικήθηκε με ιερό και άγιο τρόπο τον εαυτό του.
Έτσι προκάλεσε και προσκάλεσε την εμφάνιση μπροστά του της Αγίας Τριάδας, με τη μορφή τριών αγγέλων, που τον άγγιξε, αλλά και της Παναγίας.
Έτσι, στο Σβιρ έκτισε Μοναστήρι με ναό της Αγίας Τριάδος, καθώς και ναό της Αγίας Σκέπης.
Το αποτέλεσμα; Βλέποντας ο Θεός την πίστη του να έχει τόσο βαθιές ρίζες του απέδωσε το βραβείο, όπως γνωρίζει η αγαθοσύνη του. Κρατά, αιώνες τώρα, το λείψανό του αναλλοίωτο.
Ένα θαυμαστό και όχι παράδοξο για την απεριόριστη λογική του Θεού, αλλά μόνο για την περιορισμένη ανθρώπινη λογική, φαινόμενο: Το λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ, ο οποίος εορτάζει στις 30 Αυγούστου, παραμένει εδώ και 487 χρόνια (γεννήθηκε το 1448 και κοιμήθηκε στις 30 Αυγούστου του 1533) τελείως άφθαρτο.
Και παρά την προσπάθεια επί κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία να βεβηλωθεί, διατηρήθηκε ανέγγιχτο.
Και όταν κάνουμε λόγο ότι είναι τελείως άφθαρτο, εννοούμε ότι δεν έχει χάσει το φυσικό του χρώμα, ούτε την ελαστικότητα του και διατηρεί ακόμη και τους μυς, το λίπος και τον υποδόριο ιστό.
